Düşüncenin Doğası Şiiri - Tuba Gürdere

Gelecek aynı hedefte buluşturacaksa eğer,
şuan ki gelişim hedefin kendisidir.
Yaşamda yalnız kalabiliriz.
Ancak bu; yaşama bütünlenmeyi gerektirir.
Kim bütüne varolmadan varabilir ki kendine?
Haksız bir davadır hayat.
Ancak davamız haklı.
Kendinden bir hak bulmakta ki amaçta davasız kalmaktır.
İçimizde ki endişe, gerçek bir güç ve
hakiki bir inanç ile yenilir ancak.

Dikkat edilirse zaten yenilik daima bir hedefin
geleceğin en üstün anı ve galibiyetidir.
Sevgide birlik ve beraberlik düşüncesinde
doğal bir düşüncede olduğumuz an,
düşüncemiz mutlaka kendi doğasına çekecektir bizi.
Orada her türlü zorluğun altında bir üstünlük bulacağınız andır.
Sizi bekleyen mutlak adaletin ışığı var.
İşte o hem ilahi kudret, hem idrakınızın kudretidir.
İnsan daima yalnızdır bir parça.
Veya, yaşamda yalnız kalabiliriz.
Ancak yalnız olmayanların çoğunluğu asla ürkütmez yalnızı.
İnsan duygularına göre çoğalır ve yalnızlaşır.
Haksız bir güç karşısında nasıl ağırlaşıyorsa yalnızlık,
Bir çiçeğin kendinden umuda filizlenmesi anında huzur bulur insan.
İşte o noktada yalnızlığı sevmeli.
Yakıştırmalı kendine yalnızlığı.
Yaşam direnişinin güzelliğinde bir yol bulmalı en içten.
Kendine yürürken selam verebilmeli taşa toprağa havaya.
Düşüncenin yaşam kattığı herşey bir bakışa yön verir.
Ve yön buluşturacaksa zamana gelecek sensindir.