Düşüncemin Dairesi

DÜŞÜNCEMİN DAİRESİ

Huy mudur bilmiyorum
Niye normal insan gibi
Sıradan düşünmüyorum
Bir konuya bile en az
Otuz üç kez eğiliyorum

Otuz üç daire çizerken
Baş ucumda helezonlar
Konuyu yerleştiriyorum
Her birinde farklı zonlar

Sonra her bir daireyi de
Otuz üç kez bölüyorum
Teker teker incelerken
Yastığa taşınmıyorum

Parmak kaldıranlarına
Söz hakkı da tanıyorum
Hiç konuşmayan olursa
Hafiften sırsalıyorum

Bir konu deyip geçemem
İrdelemekten kaçamam
Daireler hiç boş kalmaz
Uyuklayarak yaşamam

Huy mudur bilmiyorum
Niye normal insan gibi
Sorundan kaçınmıyorum
Bir konuya bile en az
Otuz üç kez sağlıyorum

Otuz üç daire gezerken
Baş ucumda gezegenler
Konuya yerleş diyorum
Her birinde farklı zumlar

Sonra her bir daireyi de
Otuz üç kez geziyorum
Teker teker perdelerken
Mantığa kaşınmıyorum

Tırnak yolduranlarına
Söz atkı da takıyorum
Hiç ısınmayan olursa
Ateşten hâr salıyorum

Bir konu alıp seçemem
Öncelemekten biçemem
Daireler hiç boş durmaz
Sayıklayarak ölçemem

Kafa nasıl kalınlaşır
Söyle Allah'ım bileyim
İncelik armuda dönmüş
Acaba bende mi yeyim

Sıradanlık öğrenilmez
Bunu da peşinen deyim
Beni de dairesiz bırak
Ben de kafamı dinleyim

Şikayetim yoktur hâşâ
Bugüne dek mutluydum
Dairelerimle birlikte
Gayet de umutluydum

Konuları bitirdik biz
İnsan otgillerden semiz
Değil otuz üç dairemiz
Otuz üç katrilyon versen
Nasıl sığsın onca keriz ...

[ Sevda Sevgi LALOĞLU ]