Düşüncelerimiz Ölümle Kavga Edince

öyle bir an gelir ki anlayamam insanları
ölümlerin ani terkedişinden bıkmışımdır zaten düşüncelerimizi
sevilenler daha az hisseder olur sevgilerini ölüm terk edince düşüncelerimizi
ve birden hayatımıza dalar sevinçlerin tam orta yerinden
ve atılan bir kahkahanın yarısı boğulur yayılır boşluğa
geriye sadece ve sadece ne yapacağını bilemeyen bakışlar
dalgasından ödün vermeyen fırtınalar kalır
bir tsunami çıkar dalgalar boğulur sadece kendi içinde
ve bir gün bir dalga ulaşırsa bir adaya
huzurun acı dikenlerini kırıp de huzura ulaştığını hisseder
ama hayatı darbe almıştır o boğuşmada artık taşıdığı her iz
huzurunun bedeli olur
alışır ağlayan dalgalar da zamanla unutmazlar asla
ölümle gelen o yok oluşu
ama dedim ya alışırlar varlığına geriye
kocaman bir sessizlik ve onu bölen bir siyah kalır kuş sesleriyle.....
ölüm düşüncelerimizi terk edince bir daha uğramaz zannederiz bize
oysa ki her ayrılışta sımsıkı sarılmalı birbirine......