Düşüncelerimi Boğan Bir İntihar

Kışlarım bahara hasret
Kuşlarım artık ötmüyor
İzinsiz gelip geçen hergün
Beş vakit hüzün
Yüreğim iki rekatlık kederleniyor
Ve yine ömrünü insanlara feda et..

Gülüşlerim ağlıyor dudaklarımın kenarında
Adım bulunmuyor kimsenin gönül kayıtlarında
Hala 3-5 satır sevgi anektodu var yüreğimin satır aralarında
Ama yalnız bırakmıyor beni yalnızlık
Yoldaşım,sırdaşım,mısralarım
Dökülüyor gözyaşlarımla birlikte kağıdın tenine
Başımda emperyal ağrılar,kalbimde sömürge..

Sevinçlerimde süresiz ambargo
Düşüncelerimde vefasız prangalar
Ne beş kuruşluk bir hayatım
Ne de beş kuruşum var
Yaşamak ağrısı başıma vuruyor
Dudaklarım çatlak,gülmem bile yasak..

Literatürümde olmadı hiç mutluluk denen ütopya
Bir gün insan gibi yaşayamadık hayat denen arenada
Ben elleri nasırlı çiftçi pamuk tarlalarında
Ben militan bir eylemci herkese sevgi fırlatan
Ben kelime emekçisi tozlanmış sayfalarda
Mısraları örgütlüyorum kalabalık meydanlarda..

Ben parasız,pulsuz proleter
Hüzünler saplanır içime
Başıma beladır dertler
Başım bugün her zamankinden de beter
Adım adım yaklaşıyorum ölüme
Gidiciyim artık bu kadar yeter..

Vefasız oldu artık akşamlar
Ne şiirler,ne şarkılar halden anlar
Yoruldum artık şerefsizim
Ne komünizm, ne sosyalizm
Paklarsa beni şu zıkkım paklar
Ve yine beynimde düşüncelerimi boğan bir intihar...