Düşünceler deryası Şiiri - Gökhan Ermeyd ...

Yalnızım şu an,
Önümde kağıt elimde kalem
Devamlı olduğu gibi,
Yalnızım işte.
Bu bomboş oda da bir ben varım bir de yalnızlığım,
Düşünüyorum sessizden
Kalbimin ALLAH-U ALLAH diye çarptığının
Sesini duyaraktan,
Odamın duvarındaki saatin,hatta bütün saatlerin
Ölüm var ölüm var diye haykırışını düşünüyorum.
.....................
Gençliğini orda burda sağda solda helak edenin,
Sigara içip de caka satanın,
Yarınlarını düşünüyorum.
Bir lokma ekmek parası için,
Bir sıcak çorba için,
Harıl harıl çalışanı birde oturduğu yerden para sayanı,
Parayı ilah gibi gören nice insanları düşünüyorum.
Yarınına umutla bakan veyahut bakmak isteyen Türk gençliğini
Bosna Hersek’te Çeçenistan’ta somali’de Tacikistan’da Cezayir’de Filistin’de Irak’ta sırf Müslüman oldukları için
İşkencelere maruz bırakılan o insanları düşünüyorum.
.....................
Bağımsız yaşamak için can veren o sahipsiz bi çare,
Müslüman kardeşlerimi düşünüyorum
Ve bu yapılanlara göz yuman sessiz dilini yutmuş adlarına Müslüman diyenleri düşünüyorum.
Şu da bir gerçek ki kahroluyorum ama kahrolmak yetmiyor.
.....................
ne fayda;
bu da yetmezmiş gibi
sen şusun, sen busun, sen yobazsın, sen gericisin,
sen bilmem nesin diyerek birbirinden ayrılan birbirine sataşan ve bazı savaşan Müslüman’ların haline acıyorum.
Çünkü bende Müslüman’ım
Düşmanla cihada hazırım.
En başta düşmanım nefsimdir.
Hak için ağlamak yetmiyor,gerçekleri bilmek yetmiyor bence,
Ademoğullarına sesleniyorum...
Müslüman olup da İslam-ı tam olarak yaşamak isteyen
Din kardeşlerimi peygamberin izine
onu örnek ve de önder olarak görmeye çağırıyorum
arıyorum ve istiyorum eskiyi aslımı inkar etmiyorum
bu yaptığımın irtica olmadığını da biliyorum
ademden gelmişliğimi,çamurdan varolduğumu bir gün tekrar toprağa döneceğimi biliyorum. insanoğlunun nefsine yenik düştüğünü görüyorum ama istemiyorum.
Görüyorum,
Helal lokma dururken
Haram lokma yutanları, haramı helal helalı haram sayanlara acıyorum.
Şerefliyim deyip de şerefini ayaklar altına alanlara acıyorum.
Batıla inanıp da batılı gerçek bilenin haline acıyorum.
Akıllı olup da ilim öğrenen,ilmiyle amel etmeyen,gerçeğin berrak çehresini göremeyen beyinsizlerin haline acıyorum.
Kendi halime insanoğlunun haline acıyor ve ağlıyorum.
İçimi bu sayfalara dökerken
ALLAH hidayet versin.
ALLAH şefkatini bizlerden
Merhametini üstümüzden eksik etmesin bizleri mağfiret eylesin diyorum.
Es-selam-un Aleykum.
29.10.1996 Salı saat:02:28