Düşünceler Denizi Şiiri - Zümrüdü Anka

Dönerim dönerim yolum çıkmaza düşer.

Düşerim , her mutluluğun içindeki
Ufacık mutsuzluğun peşine.
Sürükler beni umutsuzluğun zirvesine.

Belki de en iyi bildiğim yoldan devam etmeli ,
acıyla yüreğimi yoğurmalı , üzerine su eklemeli ve melonkolik halimle devam etmeliyim.

Olduramıyorum , oluruna bırakamıyorum .
Buna ne yüreğim ,
Ne bedenim ,
Ne de beynim izin vermiyor.
Kala kalıyorum yine acının içerisinde.
Mutluluğa uzaktan el sallıyor.
Yine olmayacak hayallerle pembe düşler kuruyorum.
Savruluyorum bir çare kendi etrafımda.
Kabuğumdan çıkamıyorum.
Yaralarımı saramıyor.
Kafamı göğe çeviremiyorum.
Kayan yıldızı göremiyor.
Yelkenimi umutsuzluğun yönüne dönük buluyorum.
Hangi limanda dursam istenmiyorum sanki.
Herşeyi çok iyi yapabilirken , husursuzluğum
berbat ediyor herşeyi.

Olduramıyorum , oluruna bırakamıyorum.
Salsam şöyle ne varsa boylu boyunca izin versem uzansa düşüncelerim.
Düşünceler denizi koysam adına.
Tek tek çözerek kaldırsam onları.
Oturtsam , karışmasalar birbirine.
Hani olmaz ya , oluruna bıraksam bende.

Oluruna bırakalım dedi,
Oluru neresi dedim sustu.
Olurunu bulamadım , oluruna bırakamadım.
Oluru neresiydi ben bilemedim hiç!

Şimdi , biilmediğim bir yerde, tanımadığım bir hisle
arıyorum hala oluru.
Olmuyor bulamıyorum. Soruyorum söylemiyor.
Duruyorum çağırmıyor.
Sesleniyorum ses veriyor olsa da.
Sesi sesime karışmıyor artık!

Düşünceler Denizi
Bul ve bana geri ver onu.
Tükeniyorum , dalgaların beni yerle bir ediyor.
Anla artık kayboluyorum .
Anla artık yok oluyorum.
Köpük köpük atıyorsun beni denizinden.