Akşam olur da ışıklar söner ya
Herkesin kocası gelmiştir
Çoluk çocuk otururlar sofraya
Çatal bıçak sesleriyle kahkahalar karışır
Mutludur yuvalarında insanlar
Karanlıkta yalnızsan tek başına
Sofranda bir yarenin yoksa
Duraklar sın, elin gitmez kaşığa
Hep bir eş arasın evinde
Odana sinmiştir yalnızlığın kokusu
Nefes bile almak istemezsin
Konuşursun gönül sesinle sessizce
Şizofren düşünceler dolaşır odanda
Gözlerin tavanda sabitlenir
Anılar akar zamana
Bir zamanlar şu yatakta yattığın
El ele uyuduğun sevgilin yok
Gözlerinde yitirmişliğin hüznü
Yardan yana yüreğinde sızın var
Bağışla beni hayat ziyan ettim seni...
Serap Atay
23-8-2010
Kayıt Tarihi : 23.8.2010 01:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)