Dönmeyecek birini beklemek aptallık,
belki de cahillik,
insanın en saf en temiz duygularının
bir başkasının bahçesinde bataklığa saplanması,
her geçen gün özlemle dibe vurması duyguların..
Lakin ne özlemek öldürüyor beni,
ne de dibe vurmak bundan gayri,
bir tek şey hissizleştiriyor kalbimi,
kucağında bir başkasının veledini emzirme düşüncesi..!
Kayıt Tarihi : 27.2.2013 15:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!