Düşünceler 1 Şiiri - Gökhan Durgut

bu gece keyfim hesap soruyor
senin bıraktığın bu mimiksiz suratıma,
beyaz gelinlik ne de yakışmış
kimbilir kimler kirletti kızıllığıyla beyazını...
işte şimdi yalan söylersin
esnedi zaman dersin
göz bebeklerinle anlaşırken damadına.
bana neyse...
durup dururken terledi aklım başım
kızdı hiç bilmediği aşifte zahirlere
biri yazıyor usulca
seviyormuş aklı yerinde değilmiş
ben ona kasım sıcaklığımı verdiğim için
incinme sakın
ama aklımın ucuna bile düşmüyorsun
hatrımda yoksun
diğerleride yok
sabah ışığında tanımadığım yabancılar
sevgi mavalları okumayın bana
ben sevginin terkettiği adamım
kendi halimde yaşar
kendi halisliğimde kaybolup giderim bir kaç kadehte
şimdi bana dilden dökülecek birşey yok
senden sizden
her hangi birinden bir şey istemem
kendime yetebildiğim kadar yaşamım
bütün bu sıkıntılar
üşümeler
gelip gidenler ne için
bu aşifteler niye var
belki anımızı kurtarmak için
ya sonrası
kendimize kaldığımızda acımsı olmuyor muyuz
biz neyi seviyoruz biliyor muyuz
ama ben biliyorum galiba
sevgi başladı ve bitmedi
arık o bile dolduramaz bu boşluğu
8temmuzda çiziliyor resmim bir cadde asfaltına
silinmek üzere
bir kaç yıl dayanabiliyor
ne de güzel oldu
ne de güzel oldu
ve nede güzel oldu
işte bu düşündükçe
şiirin başında nefret içine sığınca sevgi aşk metanet
sonunda korkunç bir resme dönüşüyor
ne de güzel oldu bitti
ne de güzel böyle hayatım
sanmasın kimse
sabahları uyanırken muhteşem bir tebessüm maskesidir taktığım..