Düşüncede Kayboluş Bu…

Sana öldün diyemedim,
diyemiyorum da…
Seni bir yerlere, bir çukura gömemiyorum,
içimde, yüreğimde uyuyorsun…

Sensiz bir yerlere gidemiyorum,
hep bende, hep benimlesin.
Bir gölge, bir el tutuşmasısın,
bir özlem, bir tokluksun bende…

Sana, seni seviyorum dedim,
anlatamadım,
şimdi sadece,
sevmişimle kaldın….

Bir süreç bu, sevinçleriyle, acısıyla, hüznüyle, bir bütün bu sensizlik, senden kalan sessizlik… Bir düşüncede kayboluş bu, bir zamanda mecburiyet yaşamı… Nemli, ıslak havayı, nefeslemek gibi, bir kahredişlik, “seni seviyorum “ diyememek….Daha ne zamana kadar bu yürek vurgununu beklemek, keşke uyuyabilseydim ben de sende, ölmektense…

Mustafa Yılmaz
(İzmir__ Çandarlı)