Düşünce vamprileri Şiiri - Gencay Coşkun

Bir güne sığmayan kelimelerle yola çıkıyordum.
Gün başlamadan bitiyor zaman ve ben hep eksik kalıyordum.

Gözlerimi açtığım andan itibaren kendini bilmez pislikler
bilmediğin hayatın bilmediğim yönlerine kendi istekleri
doğrultusunda yön vermeye ezmeye çalıştıklarına şahit olmuşum.

Bu şahitlikler bazen yürek sızlatıp haliyle beni ağırdan çok üzmüştü.
Ben kimdim asırlardır çözülemeyen ve her nesilde eklenip birbirine
uzayıp giden soru.
Soruların cevapları hep kapalı kutu,
Her kutunun açılışı başka bir boyuttu.

Yolda yürürken amaçsızca bakarken yaşamak
zorunda olduğun doğada biricik varlığını
hissedersin yüreğinde.

Bir şeyler kıpırdar içinde, ayağın yere basmadan
başka gözlerle bakarsın gökyüzüne.
O zaman anlarsın ki teksin ve tekten geliyorsun.
Kimsenin sesi girmez yüreğinin sesine,
beyninin kendi iç gücüne ve bir o kadarda iç yalnızlığına.
Hepimiz çok fazla yalnızız aslında.
Ancak bazılarımız hisseder, bazılarımızda hissetmez bu yalnızlığı.
Ya da hissettirenler utansın deriz.
Çok sevdiğinin yanında bile içinde konuşabiliyorsan
o zaman yalnızlığını hissetmeye başlamışındır.
Acil önlem düşüncülerin olmalı beyninin karışık ama
çok karışık kıvrımlarında.
Bulunması da çok zaman almamalı gönülden kalelerin
iç bölümlerinde.
Uzun kelimeler kurup kafanda dilinden çıkanlar küçücük kalıyorsa
Taş olsan bile bir süre sonra un ufak olup savrulursun rüzgarlara.
Şansın varsa özüne beyaz bir mürekkep olarak dönersin.

İnsanlığın koyun olma zamanlarında.
Güç denilen şey, kimi zaman para, kimi zaman yönetme,
kimi zamanda etkileme becerisidir.
Bir doğruyu bulmak için illa birisimi lazım.
Beyin denilen organ sana boşuna verildi mi sanki.
Doğru gösterene teşekkür edersin.
Yaratan senin yapacaklarını takdir ettiği gibi sende onu takdir edersin.

Ama bu zatlar kendi amaç, istek ve doğrultularında,
sülükten bile daha aşağılık olarak, ki en azından sülüğün doğasında
onunla beslendiğini herkes bilir,
insanların düşüncelerini emip düşünemez hale getirmek varsa.
Asıl kaybeden asıl bu vampirlerdir.
Bu vampirler kımıldan daha zararlıdır.
Kımıldamadan kendilerini zehirleseler keşke.
Her keşke için biraz daha acır.
Sonrasında karşılaştıkça bu vampirlerle.

Kendi düşünceni hiç düşünmeden,
Hiç tartmadan,
Doğru yanlış ayırmadan,
Bir başka düşünceyi kabul etmek
İç güdüsüne tabi hayvana dönmektir.
Düşünceni esir etmek başka kanserli düşüncelere,
Katliamın en büyüğüdür.

Düşünceni esir etmeden kimseye
Dosdoğru büyütülünce,
Gerçek, akıllında pırıl pırıl parlamaktadır.
Yeter ki doğru olarak besleyip büyütebilesin.
Bu parıltıyı alıp karartmak isteyen,
Düşünce vampirlerine binlerce kez lanet olsun.
Yok vazgeçtim kendi vampirleri başlarını yesin….