tohum toprağı özler,
yapraklar da...
ben...
bilir yaprakla, tohumun
düşeceğini toprak,
benim de...
sonra örter üzerimizi,
ılık sıcaklığıyla.
esirgemez yorganını,
sarar sevgiyle,
soğuk bedenimizi.
ikimiz yeşerir,
birimiz çürür,
düşünce toprağa.
toprak bilir,
yeşereceğimizi...
ama gine de bekler,
düşmemizi toprak...
Kayıt Tarihi : 15.2.2009 16:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Hayat üzüm salkımından ibaret olsaydı düşmesi,koparılması an be andı.
Ama bi hayal de değil bu...
Elinizi sağlık efenim.
TÜM YORUMLAR (33)