Düşünce Tarlası

Düşünce tarlasında durdum.
Zamanı avare nasıl suladım.
Sordum kendime, kendim utandım.
Zihnimi meğer ne hor kullandım.

Olanı olmazı durmadan kurdum.
Ayrık ot misali günümü yoldum.
Basit uğraşlar içinde kendimi buldum.
Kaygıdan zihnimi tüketir oldum.

İzlettim kavga gürültüyü.
Keyfine uydum yastığım kuş tüyü.
Benliğim kötülüğe kapı aralayan büyü.
Ruhumdaki kirlilik andırır da ölüyü.

Geçmiş koca seneler büyümüş benler.
Geriye döndüm ki bomboş kalmış eller.
Yeni sayfa açmak isterim kaybolmaz izler.
Rabbim affet gönül yalnızca seni özler.

14.04.2009
Ayşenur BULĞU