Düşünce Suçu Şiiri - Himmet Çokal

Düşünce suçundan assalar beni,
Son arzumu söylemeden daha.
İmam bitirmeden duamı,
Kurutulan üç fidan gibi,
Boşlukta sallanır bulsam kendimi.
Babama teslim etseler,
Bir poşet içinde umutlarımı.
En son dinlediğim şarkının nakaratını fısıldasalar,
Kulağına sevdiğimin.
Yazamadığım son mektubu okusalar,
Adalete hala inanan bir avukat huzurunda.
Yaşamayı hak etmedi diye mırıldansa kalabalıklar.
Ziyaretine gittiğim her şehir utansa benden,
Söylenmemiş sözcüklerimi kazısalar mezar taşıma,
Ve geride kalanların burkulmasa hiç içi,
Talihsiz bir denk geliş olsa ömrüm.