Ekim sonu aylarda, rengini yitirip
dökülen yapraklar gibi
yine darmadağın şu gönlüm
dilimlere ayrılmış zaman içinde
mutlulukta varmış..
Nasıl......!
katledilmiş, yıkılmışlıklar sonrası
tüten bir duman şimdi
inandığım sevdiğim dostlar
buz sarkıtlarından birer mızrak
içimin depremlerinde yıkıldı tüm tapınaklar
kan değil derin bir düşünce aktı maziden
koştum.....ne var...?
Öfkenin tırmığında sürülü yüzyıllar
oysa...
Düşen bir mendil kadar
yakın mutluluk.
Kayıt Tarihi : 29.11.2006 18:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!