Kendine Dönüş Şiiri - Mehmet Bildir

Kendine Dönüş

Bu hayatta insanın en büyük varlığı,
Sustuklarını — hiç kimseye anlatamadıklarını —
Yalnızlığına dökebilmesidir.
Çünkü bazen,
Yalnızlık konuşmaz,
Ama seni senden daha iyi anlar.

Ona anlatırsın her şeyi:
Kırıldığını, yorulduğunu,
Ama yine de yüzünde bir gülümseme taşıdığını…
İşte hayat,
İçinde kopan fırtınalara rağmen
Gülümseyebildiğin o manzarada başlar.

Ben şimdi,
Hayatı insanların sessizliklerinde arayıp da bulamayanlara sesleniyorum:
O iki dudağınız arasında rehin tuttuğunuz kelimeleri
Artık serbest bırakın.
Sustukça içinizde ölen ne çok “ben” var,
Farkında mısınız?

Yoksa sonra…
Keşkeler, belkiler, olsunlar,
Ve o bitmek bilmeyen “ya da”lar —
Birikir, büyür,
Ve size ait olmayan bir yöne sürükler sizi.

Artık o buğulu camların ardından bakmayın hayata.
Gizlediğiniz gözlerinizi,
Gerçeği görmeye ikna edin.
Çünkü her şeyden, herkesten önce
Bir SEN varsın —
Evet, en değerli olan sensin.

Ve unutma…
Hayır demek bir suç değil,
Bir var oluş beyanıdır.
Dur diyebilmek,
Ruhunun sınırlarını korumaktır.

Kendinden ödün vererek yaşadığın her gün,
Kendinden biraz daha uzaklaştığın gündür.
Şimdi zamanıdır:
Gülümse,
Ama kendine.

Çünkü sen,
Özgürlüğün sesini yüreğinde taşıyan birisin.
Ve hayat,
Ancak kendi sesini duymaya başladığında başlar.

Mehmet Bildir
14.01.2025