Küçük bir tepeyi bile aşamazsın,
yüce dağlara boyun eğdiren güzelliğin
gözden düşünce…
Buz tutar elin, ayağın,
olduğun yerde donup kalırsın,
bütün yaşanmamışlıklar amansızca
peşine düşünce…
Gönül borcundan icraya verilirsin,
aşkın haczedilir,
yıkılır dörtlüklerin,
dizi kanar dizelerinin,
umutların yere düşünce…
Yaşama dair her şeyi ertelemek zorunda kalırsın,
çaresizlik gölgesi
umut duvarlarına düşünce.
Pişmanlık korusu son konserini verir,
aklına ölüm düşünce.
Korkarsın!
ve işte o an anlarsın ki;
İnsan imkânsıza düşünce,
anlamını yitirir
yaşama dair her düşünce.
ANKARA
Mehdi Doğan SayanKayıt Tarihi : 25.8.2007 10:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehdi Doğan Sayan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/08/25/dusunce-93.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!