Öylesine yalnızım ki
öylesine,
şu garip dünyada
bir aşinam var düşünce,
hep benimledir zaten o.
bunca yıldır benimle koştu,ölüme dogru
kar dolu bir diyarda açmışım
gözlerimi dünyaya.
aglamamışım bile,
işte
ta ozamandan beri
benimledir düşünce.
kışın
sokaklarında benimle kaymış,
ilkbaharda
benimle aşık oynamış
sokaklarında
ve sonra yazın
kırk ilkindi yagmuruyla
toprak bacamdan
yatagıma damlamış.
bırakmamış peşimi
saçaklar altında sonbaharda.
bir yare tutulmuşum
öylesine güzel
öylesine ince
vazgeçmemiş hala benden
dostum düşmanım herşeyim
düşünce.
Kayıt Tarihi : 15.9.2006 14:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oral Koca](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/15/dusunce-71.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!