Düşündükçe mi var oluyor insan?
Benim için tam tersi geçerli.
Her düşündükçe yok oluyorum.
Varlığımı bir düşünceyle bitiriyorum.
Ağır ağır düşünüyorum geleceğimi.
Kural olmayan adalet olmayan sistemi.
İçimde bıraktılar bütünüyle kendimi.
Tanımak bile istemediler bizi değil mi?
Her şeyimi aldılar.
Yaşama sevincimi.
Ve daha nicesini.
Yaşama tutunmak için gerekli her şeyimi.
Sevmedi sanırım bizi bu sistem değil mi?
Ayrıntılı düşünüyorum artık her şeyi.
Basit düşünemiyor artık beynim.
Her şeyi her şeyiyle düşünüyorum.
Cehalet mutluluk oldu bu devirde değil mi?
Kötü olan bi hayatta hayatı tanımamak ne hoş şey değil mi?
Dünyayı,insanları Görmek tanımak beter ediyor insanı
Mutluluktan alıkoyan bir insana dönüştürüyor bizi değil mi?
Salih Enes Bektaş
Kayıt Tarihi : 24.6.2024 22:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Salih Enes Bektaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/06/24/dusunce-254.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!