Düşünce Şiiri - Alparslan Akpınar

her akşam yattığımda başım yastıkla o muhteşem buluşmasını tamamladığında düşünceler diyarına göç eder ruhum
bedenimde boş durmaz tabii
pencereyi açar
rüzgarı odama misafir eder
gerçi berbat bie ev sahibiyimdir
odamı paylaşırım ama ne kahve içirdim ne de bir yemek getirdim önüne
zaten yıldızlara beni çekiştiriyormuş
hıyar düşünmek için
hayyallere dalmak için beni kullanıyor diyormuş
neyse gönlünü alırım ben onun

ne diyordum bedenim boş durmaz pencereyi açar rüzgarı evde misafir ederdi.çünkü rüzgarsız düşünceler diyarına göç edemiyorum ben
sadece ruhumun gücü yetmiyor bu diyara göç etmeme
birileri destek olmalı
uçurmalı beni oraya
birde saçlarım dalgalanmalı az da olsa
hafif üşümeliyim ki yorganın sıcaklığını hissedeyim
tabii rüzgar gelince hemen giremiyorum düşünceler diyarına ilk başta secdiğim hüzünlü şarkılar düşüyor dudaklarıma
mırıldanıyorum durmadan
bir dakika içinde beş şarkı söyleyi veriyorum bazen
bazende kendim uyduruyorum içimden
bildiğim ve uydurduğum şarkılar bittiğinde ilk adımımı atıyorum düşünceler diyarına
düşünüyorum ilk başta geçmiş geliyor gözönüme
kaçırdığım fırsatlar cereyan ediyor sanki gözümde
acılı bir keşke çıkıyor dudaklarımdan
ama sonra kendimi uyarıyorum
insan hata yapa yapa öğrenir bazı şeyleri
herşeyi yapabilmekte hoş olmazdı diyorum kendime
sonra günümüz çıkıyor karşıma
konuştuğum insanlar geçiyor gözümün önünden
onlarla konuştuğumuz kelimlerde hemen ardından beliriyorlar
hatalarımı görüyorum
tabi doğrularımıda
ama dün gece ben birşeyi farkettim
ben bu hataları değiştirmek için hiçbirşey yapmıyorum
peki neden
bunun sebebini bilsem değiştirmek için birşeyler yaparmıydım onuda bilmiyorum
ama görünen gerçek o ki
hatalarımında ders almıyorum...