Düşünce Şiiri - Şiire Dair

Düşünce
Bu gecede hasreti soludum, sigaramın dumanında;
Yine ayrılık, yine hüzün vardı aklımda.
Seni düşündüm yine bu gece, çok uzaklarda;
Ve yine hayalin, duruyor işte bak karşımda.
Sonra kendimi, yıldızları, hayatı düşündüm bir an için,
Sonra rüzgarı düşündüm, estikçe özgürlük getiren,
Bülbülü düşündüm esrarlı ötüşüyle büyüleyen,
Bilinmeyen geleceği düşündüm, bizleri bekleyen.
Dağlar vardı bir de, gözümde tüten; özlemim,
Bazen hoş, bazen hoyrat ama hep yüce dağlar,
Hürriyeti bağrında barındıran o güzelim,
Dorukları kimlere mesken olmuş nice dağlar.
Şehirler geldi birden aklıma, beton yığınları, kalabalıklar,
Sanki bilinçsizce, robotlaşmış, koşuşturan insanlar,
Teknolojiyle gelen kirlenme, gürültü ve yıkımlar,
Bütün bu tezatlara karşı, toplumdan yükselen feryatlar.
Birde yıldızlar vardı, gökyüzünde ışıldayan,
Tükendim, bittim dediğim bir anda, bana göz kırpan
Umudu, sevgiyi, sabrı bana tekrar aşılayan,
Yıldızlar vardı bizleri hayata bağlayan.
Ve; bütün bunları kuşatan “hayat” vardı aklımda,
Esrarlı, acı veya tatlı, iyi veya kötü; “yaşadığımız hayat”
Mahkumu olduğumuz, sevdalısı olduğumuz bu hayat,
Beni, seni, onu; alemi manidar kılan, işte bu hayat.
Sonra kendime döndüm, düşündüm bir an için;
İnsan denen bu varlık, anlamak, çözmek ne mümkün!
Yaşama dair hissettiği; bazen neş’e, bazen hüzün,
Hayat ise onun elinde bir kördüğüm.
Sorulara cevap, kavramlara anlam veren insan,
Kainatın eksenindeki tek güç yine insan,
Bazen bencil, bazen aşağılık, bazen şeytan,
Ama özde; mahlukatın en temizi yine insan.
Çözebilseydik kendimizi, böylemi olurdu dünya,
Tanıyabilseydik benliğimizi, yaşanır kılmazmıydık hayatı,
Anlayabilseydik kalbimizi, tatmazmıydık o sevdayı,
Barışı, kardeşliği haykırırdık dünyaya, lanetlerdik düşmanlığı.
Karşımda hayalin, aklımdaysa tüm bunlar,
Bir yüce davaya sevdalandım ben.
Yaşama ve yarına dair tüm umutlar,
Gerçek aşkı ve sevdayı onda buldum ben.