Düşün'ünce (deneme) Şiiri - Hekim Coşkun

Düşün’ ünce
Genellikle insanlar artık bir önemi ve anlamı kalmayan bir çevreden uzaklaşarak yeni bir çevre oluşturmak isterler.
Yani artık gerileten ve kültürel-sosyal bir artısı kalmadığında ya o çevreyi terk ederler ya da yeni ilişkiler yaratarak eskiyi bitirirler.
Bende öyle bir ruh hali içinde bulunuyorum bugün.
Yani HADİ KALK GİDELİM demeye çağıran bazı dostlarıma GÜLE GÜLE DEDİM.
İnsanda bazı EKSİKLİKLER yaşatıyor olsa da sonucun böyle olması bence insan sağlığı açısından önemlidir.
Yani her zaman şöyle düşünmüşümdür.
Bir insan: yakasından düşen değersiz bir toplu iğneyi yerde arar,
Çünkü kendinden eksilen bir şeydir ve değeri ne olursa olsun dönüp bakar.
Bende dönüp aradım tabi kaybetmek kötü ediyor insanı.
Hep kazanmayı ister insan.
Bu bazen maddi ve bazen de manevi değerler için bir hırs gibi gelişir insanın içinde.
Maddi kazanımlar için insanın doğasında var olan SÖMÜRME içgüdüsü devreye girer ve bu hırs TALAN edene dek sürer.
Çevresinde ne var ne yok yıkar-döker ve yok eder.
Yalnızlaştırır insanı.
Sosyal bir YARATIK olmasından dolayı insan genellikle DÜŞÜNDÜĞÜ gibi yaşar ve çevresini de DÜŞÜNDÜĞÜ değerlerle örer.
Ancak dış etkenler bu değerleri insanın istediği gibi şekillenmesine izin vermez ve ha bire DENİZİN KIZGIN DALGALARI gibi insanın SINIRINI vurur.
Zayıf düşürür yalnızlaştırır.
Diğer yandan erkek de VERMEK gelişmemiştir.
Eğemen sistem ona hep ALMAYI öğretmiştir. Bu nedenle sadece MAKİNALAŞMIŞ bir üretim içinde işçidir, emeğinden başka kaybedecek hiçbir şeyi olmadığında bile DÜNYALAR ONUNDUR
Mutluluk kavramını iş aralarında yapabildiği küçük değersiz kaçamaklara sığdırmıştır.
Ne zaman VERMEYİ öğrenirse eğer insan. O zaman yeniden DOĞAR ÖLÜMLERDEN.
Ama şimdilik öyle bir seçeneği yok..Süreleştirildiği için.
Ne zaman ayırtına varır ve ne zaman ait olduğu değerlerin haraç-mezat satıldığını görür ve bu gördükleri onu yenilemeye iterse, yeniden doğarsa yani, iş de o zaman bir şeyler beklenmelidir insandan.
İçimden günce yazmak geldin.
Sevgilerimle.