Düşün ki Caravaggio bile çıldırmaz!

Rüzgâra bıraktığım saçımı

Gizli bir şefkatin eli okşuyor

O an bir huzur sarıyor beni ki sorma!

Güçlü hissediyorum gayrı ihtiyari

İçim huzurla doluyor

İstiyorum ki bu an uzadıkça uzasın

Gönlüme iki acı dize dökülse bile

Sonra sakinleştikçe sakinleşiyor her şey

Bu anlar uslu ve sade

Düşün ki Caravaggio bile çıldırmaz!

Belki şehadet bile getirebilir!

Orta doğunun sineleri dağlayan ağıtları bile ılık bir rüzgâr gibi esiyor

Hüzün bir tatlılaşıyor ki sorma!

Sanırsın ramazandan bir ikindi

Bir rahmet sarıyor beni

İşte bu anlarda kayıp yok olmayı değil
Kalıp var olmayı istiyorum!