Düşün ki Şiiri - Salim Erben

Bir zamanlar elele tutuştuğumuz
Çılgınca koşuştuğumuz yaylanın
Balta görmemiş ormanlarda
Bir akşam üstü yine yürüyoruz.
Adımız sevdalı dilimiz belalı
Durup en tenha yerlerde
Sarılıp öpüşüyoruz ve
Dört nala koşan yaban atları gibi
Bulutların gölgesinde
Delice seviştiğimiz günleri
Adem ile havva Yusuf ile züleha
Baş döndüren kara sevda
Aşk pirlerini düşün
Şimdi
Ege sahilleri rüya masalı gibi
Yanyana bütün koyular
İlişkili birbirleriyle
Bir sevgili gibi uzanıp
Yatırıyor üzerinde insanlar
Deniz uykusunda
Teknelerin takırdayan sesi
Turkaz mavi gökyüzü
Yüzümde senin gülüşün
Yürürken ölüdeniz kumsalında
Elin elimde rüya gibi
Yarım kalmasın bu masal
Düşünki günlerden salı
Salı tembelliği üzerimizde
Çıkmaz sokaklardan geçiyoruz
Alışkanlıkların boş rüyalarından
Gerçek bildiğimiz şeylere doğru
Yol alıyoruz ahh başın yayla ah
Alnımın şakında şafak sökmüyor
Ağrısı hasret sancısı gitmiyor
İki kaş arasında bir yara
Kor ateş olup yandığım
Gurbeti kendime yurt sandığım
Meğer değilmiş bunu çok geç
Çok geç anladım çok geç