Birlikte hiç ıslanmadığımız yağmurlar vururken pencereme,
gecikmiş kışlara doğru koşuyor ruhumdaki son bahar…
Düşün ki,
çoktan yakmışım gemileri...
Düşün ki,
uzak denizleri özleyen dalgalara karışmışım bozbulanık,
ufuk yok, kıyı yok, kaybetmişim rotamı…
Düşün ki,
köşe bucak kaçmışım unutmanın soysuz karanlığından
ve ertelemişim hayatı…
Düşün ki,
gönlümdeki uzak sürgünlerin inadına büyütmüşüm
AŞKı, acıyı!..
Fatma Iyıbılgın
Kayıt Tarihi : 31.12.2022 01:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fatma Iyıbılgın](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/12/31/dusun-ki-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!