Düşün ki. Şiiri - İrem Aslan

Düşün ki geceler gündüze dönmüş
Gündüz geceye güz, güneşe küsmüş
Bir dağ tuzla buz olmuş,volkan püskürmüş
Bir yılan sıcağında ölmüş,bir kedi aslana dönüşmüş

Neden olmasın? kar yağdığında doğan gün
Erittiği yerleri sıvıya dönüştürmedi mi
Ne diyor surede Rab çabana bağlı kaderini
Seçeneklerle senin eline vermedi mi?

İyiyi kötüyü ayırt ederken kendini teğet geçmedin mi?
Sen mi iyisin,yoksa tüm gücüyle beni dibe çeken mi?
Söyle ! Kendini değersiz hissetmen için tüm gücünle savaşan kişi
Beni kendinde bitirip ,senin gözünde seni yüceltmedi mi ?
Soruyorum sana o vakit,tüm herşey bu çirkin gidişine değdi mi?

Düşün ki sıfatlarda öznelerde cisimlerde olan sen
Adını lalede,sümbülde gülde aramak isteyen sen
Olması gereken tüm olaylar tam tersiyken
Adına sevda denmesini istersin,beddua ederken

Ne dua ne beddua ,hiçbir söz giydiremedim o model üzerine
Sessiz sakin bir hayattan, şatapatlı hayatının son demlerine
Güzel bir veda ettim en acı kahvemi yudumlarken
Aklıma takıldı iki kelime
Güvendiğin bu yürek kan kussa bile ,yaşattığını yaşamadan ölme!