Düşün ki Şiiri - Erhan Nujiyan

Çığlığı zamanda bir halk
Bakışlarında yaşam
Yüreğinde dağları barındıran,
Bir insan düşün.
Nefesi yaşam kokan
Bir kadın düşün.
Düşün ki yaşam bulasın
Düşün ki,
Ölümün neyden korktuğunu anlayabilirsin
Düşün,
Düşün ki insan olabilesin.

Hakka zindan olmuş adaleti düşün.
Her sözü zehirli bir hançer gibi
Böğrüne saplandığını düşün,
Düşün ki kendin olabilesin
Düşün ki sen "sen" olabilesin.

Yüreklerden korkan ölümü düşün,
Düşün ki yaşayabilesin...

İnsanlığa tohum serpen o ilk insanı düşün
İlk tohumun serpildiği evreni düşün.
Düşün ki insan olabilesin..

Ölümü kucağında uyutan,
Dünyayı ölüme mabet yapan
Ölüme,yaşamı zehir edenleri düşün
Düşün ki yaşayabilesin...

Ey ölüm!
Çıkacak ve o zehri tadacaksin.
Ey zindan,koruyamiyacaksin gizemini l,
Sen adalete mahkum olacaksın.
Ey insan!
Ya sen nereye kaçarsın?
Yorulup düşecek ve insanlığa haps olacaksın.
Yaşam sen anasın.
Güneşi güzelliğinde doğuran
Cenneti ayaklarıyla ezensin
Sen hep var olacaksın..