Düşün Ki... Şiiri - Ahmet Emin Atasoy

şaşırdım durakları, trenleri kaçırdım. pişmanım
kalbini lilith’e* satmış dindar kadar. son dergâhı
terk edilmiş dervişlerce hırkasızlaştım. kanım
çölde yitmiş su gibi yadırgıyor kalbimi. günahı
çok birikmiş bir günah defteriyle avuçlarımda
usandım peşin sıra koşmaktan bunca zaman
taahhütlü bir özür dilekçesiyle dudak uçlarımda
vicdanın kapısını çalmaya geldim bu kez, inan.

gizlenme ve gizlemeye çalışma gizlediklerini
ne de suçluluk yükünü yüklen âciz omuzlarına;
bilirim, ben ittim, uçurumlara ben attım seni,
ben düşürdüm seni yolların en yolsuzlarına.
bilirim elden ele gezerken neler çektin sen,
koklanıp unutulan çiçek, kirlenip atılan selpak;
geberdin sevgisizlikten hep sevgi dağıtırken
mutluluk tası oldun mutsuzluktan boğularak…

utanç yollarının keskin virajlarında hep o ses
yankılandı da can evinde rüzgâr almış yangınca;
sandın ki, yıllarca o sesle çağırdı seni herkes,
sandın ki, yıllarca onun adımları koştu ardınca.
unut, demiyorum sana, peşini bırakmayan o sesi,
unutma zamanı değil, düşünme zamanı şimdi:
düşün ki, benimdi sana sarılan o kolların hepsi,
düşün ki, seni öpen o dudakların hepsi benimdi.

_________________________
* Lilith: Talmud’a göre müthiş güzellikte yaratılan ilk kadın. Âdem’in Havva’ dan önceki karısıydı, ama ona itaat etmeyi reddetti ve şeytanın tarafına geçti. Kadınlardaki tüm olumsuz sıfatların taşıyıcısıdır: baştan çıkartıcı, fahişe, cadı vb. Havva’ya günah elmasını yedirten de odur.