Düşün deme Şiiri - Zeynep Beşen

Kah estim; rüzgar gibi
Kah duruldum sular gibi
Bazen oldum toprak gibi
Çoğunda yandım ateş gibi
Kiminde durdum bir ot gibi
Kiminde yaşadım nefes gibi
Sonra durdum
Durdum sonra bir ben gibi ..
Anladim mi deme ! seni
Seni anlamak beni benden etti..
Buldum sandim beni
Bulduğumda sen imişsin ..
Güneş oldum doğdum durdum
Gece oldum çöktüm durdum
Olmak için hiç durmadim çabaladim
Çabam beni benden itti ..
Buldum sandim kaybetmişim
Duydum sandim duymazmışım
Gördüm sandim kör olmuşum
Şimdi sorma bana ben kimmişim
Bilmek beni benden etti ..
Can sandığım yel imiş
Gül sandığım kor imiş
Su sandığım toz imiş
Yar sandığım sen imiş
Şimdi sorma bana ben kimmişim
Ben bendimi bilmezimişim
Coştum durdum
Sevdim durdum
Taştim durdum
Verdiğin kaba sigmadim durdum
Seni sevdikce ,ben beni benden atar oldum
Şimdi sorma bana ben kimmişim..
Soranda sen
Duyan da sensin
Bilen de sen
Goren de sensin
Simdi sor bana ben bir hiçmişim ..
Ne varmışım ne yokmuşum ..
Düşün deme
Düşünecek yerde yok imişim..
Ne hüzünde kaldim ben diye
Ne sevinçte durdum ben diye
Ne kahirda cogaldim ben diye
Ne muratta ufalandim ben diye
Gördün mü deme
Duydun mu deme
Bildin mi deme
Yandın mi deme
Doydun mu deme
Burası tüm bunlardan uzak imiş ..
Yunus olsam gezer dururdum
Celalettin olsam okur dururdum
Şems olsam bakar dururdum
Kimya olsam sorar dururdum
Duramam yerimde
Yerim bana talan imiş..