Düşün/ce Şiiri - Erdem Gümüş 2

Bu nice bir dengedir, şu hudutsuz evrende,
Aklın fikrin erer mi, sen nasıl bir handasın
Eğri eksen boşlukta, dünya döner çevrende.
Dün gelmez bugün gider, yarın meçhul andasın.

Sararsa benliğini, müsbet bilim düşünce,
İrfan tutar elinden, baştan tacın düşünce,
Uyur gezer yaşarsan, rüyalarca düşün/ce,
Arpa boyu yol gitmez, her yarında dündesin.

Kim demiş ki dönmüyor; dönüşümde bedenler
Farklı farklı cisimde, geri gelir gidenler,
Kainatın sırrını, çözer irfan edenler,
Enel Hakkı bilirsen, tek bedende tendesin.

Cebi yoktur kefenin, tamah etme varlğa,
Günü gelir Karun'un, hali düşer darlığa,
Vicdanında berat et, ruhun düşmez harlığa,
Kar bellersen zararı, gerçek değil zandasın.

Ahmak insan kendine, dev aynasında bakar
Şu alem-i cihanda, söyle kimi kim takar,
Ateş olsan ne yazar, cürmün kadar yer yakar,
İnsana nefret niye, bilmem hangi kindesin.

Ortak aklı kullanan, sanırım gerçek veli,
Tek akıllar yanılır, an gelir olur deli,
İnsanlık gırtlağına, yapıştı insan eli,
Zalimlere susarsan, söyle hangi yandasın?

Aklının mihengine, vuramadın sen beni,
Ben fikrimin cenginde, tarumar ettim seni,
İnsanlığı katlettik, sırtından vurduk yani,
Sen benimle beraber, iki eli kandasın.

Canlının fıtratında, gaye ve sırlar saklı,
İnsanoğlu karmaşık, herkes nefsince haklı,
Yazdığını yaşamaz, Ozan Figani aklı,
Kır nefsini ey şair, bir nefeslik sondasın.