Düşün ce Şiiri - Emine Genç

İnternet ile ilk tanıştığım yıl ikibinyedi, antolji.com ile tanışmam da aynı yıla tekabül eder. Bir kaç ay sadece takip edip, şiirlere yorumlar yazmıştım. Daha sonra tüm cesaretimi toplayıp, karaladıklarımı, ilk olarak antolojide paylaşmaya karar vermiştim. Epey zaman geçti üzerinden, yani antoloji günlerimizin üzerinden, tabi o vakitler facebook yoktu, antoloji'de aşağı yukarı yirmibeşbin kişi olurdu..

Şimdi diyeceksiniz ki nereden çıktı antoloji, anto benim ilk göz ağrımdır, yazdıklarımı ilk kez paylaştığım bir edebiyat sitesidir, o sebeple bende ki yeri apayrı. O zamanlar, size yalan gelir, günde en az beşyüz şiir okur, ellisine yorum yazardım. Yazdıklarımla kimse ilgilenmezdi, fakat yorumlarımı takip ederler, bir çoğu yorumları çalardı, pek çok şiirim o yorumlar sayesinde yazılmıştır.

Eski zamana yolculuk gibi bir şey yaptım sayılır, bu gün. O zaman yazdığım, şiirleri, yorumları, şiirlerime yazılan yorumları şöyle bir gözden geçirdim de, ne çok emek harcamışız, ne çok zaman ayırmışız birbirimize. Şimdi ise günde bir şiir bile okumuyoruz neredeyse, ya da ben okumuyorum. Okusam da hissetmiyorum, şiirin içine giremiyorum. Hali ile yorum falan da yazdığım yok. Bir beğeni tuşu icad ettiler, ona basıp geçiyoruz, bir çoğumuz.

Düşünüyorum da aslında üzerinden çok da fazla zaman geçmiş değil, acaba bu kısa süre içinde duygularımızı mı kaybettik? Yoksa artık birbirimize ve şiire ayıracak vaktimiz mi yok? Bunun gibi bir çok soru kafamda takılı kalıyor. Ve verecek cevab bulamıyorum.

edebiyatdefteri.com ile tanışmam da sanırım, yine aynı yıllarda oldu. Bu yazı da zaten, edebiyatta ki,bir ziyaretim sonrası vücüd buldu. ikibinsekizde yazılmış, basit bir kaç mısraya göz atayım demiştim, o kadar güzel yorumlar yazılmış ki, inanın, o yorumlardan bir hikaye çıkar. Sonra düşündüm ve neden artık şiir okuyamıyorum, yorum yazamıyorum diye, kendime sordum. Cevabım yine yoktu.

Özlemişim o günleri, gerçek anlamda özlemişim hemde..işte bu yüzden bu düşüncelerimi, dile getirmek istedim. Accaba yine, yeniden başlasam, başlasak, eskisi gibi olur mu diye de düşünmeden edemiyorum. Bu facebook herşeyi sömürdü ve bitirdi, dostluklarımızı bile..

İşte böyle.... :)

dil-ruba 11 Ekim 2015 Pazar