Buğulu bir cam gibi kalbim,
Hiçbir şeyi göremiyorum.
Algılayamıyorum,
Nereye gidiyor bu dünya, bu memleket…
Vahşet bir numaralı mesele.
Kana karışmış bir kere şiddet.
Yok mu bunun bir çözüm yolu,
Yok mu bir çıkışı?
Nereye gidiyoruz biz böyle hızla.
Ya da yol mu bizim gittiğimiz,
Anlamıyorsunuz, sonu sade karanlık, dipsiz bir kuyu…
Dur artık ey cehalet…
Düş yakamızdan,
Gelecek olmalı; aydınlık, ümit dolu…
Oysa şu an şüpheliyim, sabah gözlerimi açacağım dünyadan…
Olabilir her an siyasi bir felaket,
Ya da katliam.
Ne malum olmayacağı yarınımın zindan.
Karanlık,
Zifiri karanlık,
Belki de geleceğin adı olacak.
Boğacak beni,
Çıkamayacağım okyanuslara atacak.
24 Ekim 07
Kayıt Tarihi : 21.11.2007 06:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (8)