Düşün Şiiri - Jale Kozkaman

Düşünsene sevgili
Güneşli günlerden biri
Elliyi geçmişiz
Ellerimiz birbirinde
Beraber büyüttüğümüz
Ceviz ağacının altındayız
Torunlar dizlerimizin dibinde
Sen hikaye anlatmayı durdurunca
Basıyorlar yaygarayı
Evlatlar sofra kurmanın derdine düşmüş
Kan ter içindeler
Bir yandan eskiciden aldığımız
Gramafondan Ruhi Su akıyor
Yüzyılların ezgilerini taşıyor
Torunlardan biri
Senin fesleğenlerden koparıp
Annesine götürüyor
İçin gidiyor gülüyorum
Emek verince
Daha bir kıymetleniyor her şey
İkimiz de bilmenin huzurundayız
Sevginin harmanlandığı yerdeyiz.
Şimdiye dönersek sevgili
Her gün emek vereceğiz birbirimize
Of demeden
Durmaksızın sevgiyi inşa edeceğiz
Ve o muzaffer günlere
Alnımız ve saçımız ak gideceğiz.

Jale Kozkaman