İnsanlar yoktu bir zaman;
Rab yarattı ilk insanı.
İlk insanlar Adem, Havva;
Çamurdan yaratılmıştı.
Bire cahil, sen ne dersin?
Dağı, taşı gösterirsin;
Hani Allah, göster dersin?
Bile bile ne beklersin?
İşte derim, senin ağzın.
İşte derim, senin burnun.
Karşımdadır tüm vücudun;
Sen bana aklını göster...
Göstersem inanırmışsın;
Sen bana aklını göster.
Aklın var mı inanayım...
Sende akıl yoksa eğer,
Ben sana ne anlatayım.
Ben de akıl var diyorsun,
Ama gösteremiyorsun.
Sende akıl varsa eğer,
Nasıl düşünemiyorsun?
Kayıt Tarihi : 18.6.2012 17:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yaşar Ertaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/06/18/dusun-203.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!