Düşün... Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

Farzet ki köprü altında
bir çocuksun, açsın açıktasın.
İstediğinde;
Bol kepçe küfürdür yediğin.
Çaldığında, tekme tokattır
üç öğün yemeğin..

Veya, köşe başında bir dilencisin.
İnsanların artıklarını toplayan
onların gösterisi için bir figüran.
Köpeği bile okşayan elleriyle
sana bir kuruşu tependen atan.
Senin de insan olduğunu unutan
adam elbisesinin içinde
adam olmayanları düşün.

Ya da, denizi görmeyen
ancak, gökyüzünün maviliğinde
gemileri, dalgaları hisseden
demir parmaklıkta bir mahkumsun.
Duvarlarda hayal ettiğin çiçeklere uzandığında
elin taşlara takılıyorsa
düzeni düşün...

Veya, parmaklıkların dışında
duvardan daha duvar
şeytandan daha şeytan
insanların inadına
bu duvarları yıkmayı düşün...