Düşün! Şiiri - Bahadır Özcan Akbaş

Bir garip görürsen acıma sakın,
Kalmasın yarıda gevrek gülüşün.
Uzaklaş oradan hiç durma yakın,
Böyle boynu bükük olanı düşün!

Maziyi unutup araşıra gül,
Ben aklına gelince kah ağla, üzül,
Düşerse elinden bir kırmızı gül,
Ardın sıra gelip bulanı düşün!

Bir kuş görür isen camında sabah,
Çekme hiç derinden derince eyvah!
Kanadı kırılmış,söyleme günah,
Sokakta yuvasız kalanı düşün!

Üzülme görünce sararmış yaprak,
Günü gelince olur verimli toprak,
Güller bahçesine girdim sanarak,
Uğrunda sararıp solanı düşün!

Gurur duy kendinle şöyle bakıp da,
Zalimler ediyor,tek sana gıpta,
Hasret mektubunda ağıt yakıp da,
Uydurduğun nice yalanı düşün.

Çok yazık genç imiş,hasta bu yaşta,
Diyerek olma hiç sakın telaşta,
Yaptığını hatırla gözünü aç da,
Sahte sevgin için öleni düşün!

ERZURUM’1990