Ben,
Kadıköy'den dumanı burnunda bir vapura binip,
Solumda yoldaşım Güneş ile,
Bir bilinmeyenin yüzüğüne salınıyorum.
Bazen kız kulesinin rengini değiştiriyorum,
Bir rota bulucuya gidiyorum.
Orada kimsecikler yok.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta