Düşüme Doğru Şiiri - Ali Kenan Erdem

Bir yaprak düşerse aldanma daldan
İner gökten toprağa zaman
Suda yankılanır damlalar o an
Zifir geceden doğar hürriyet...
Ayak uçlarıma bastım giderken
Ses beni duydu, ben sesten kaçtım.
Gece karanlığı üstüme örttü.
Bedenime yağan gülden bir tüldü.
İnceydi, narindi, elleri serin,
Bilmeden baktım, gözleri derin
Acep neydi, yüzünde sebebi hüznün.
Yağmurlar nereyi çiseliyordu?
Karanlık sokakta bir o uyanık.
Işığı beni çağırıyordu
Camlarda gördüm nurdan bir peri.
Gecede aksi soyunuyordu.
Göz değdirdim, onda buldum, ben hissi
Sevdayı, gönlüme fısıldıyordu.
Ateşten bir kor yanarken içim,
Sadece bir beni örseliyordu.
Ay düşerken suların, bulanır mı yüzlerin?
Sen bende değildin, bendeydi gözlerin,
Aklıma geliyor, can veren sözlerin
İçime dolarken serin yellerin
Gündüzü bana müjdeliyordu…
Çeşmeler akıtır buzdan suları
Yol alır geceden ışığa doğru
Sahipsiz kalmaz gönül pınarı
Çağlarsa senden, düşüme doğru.