Düşümdesin Şiiri - Kaan Kapgan

Kuyrukları birbirine dolanmış rüzgarların
Seni ayrılıklardan çıkaramıyorum.
İklimi bozuk bir dünyada kalmışım
Ne yanımı dönsem sensizlik.

Ansızın aldanıyorum bir parça düşüne
Batan günün soğuğu kurşun gibi işliyor içime
Hangi gök, hangi sonsuzluktadır bilinmez vuslat
Fezasında kahvaltıdasın belki bensizliğin

Dokunurlar diye ödüm kopuyor düşlerime
Her tarafından yara sızanlar var
Canı dişinde olanlar köşe başlarında el açıyor.
Benim canım düşümde
Biliyor muydun?
Düşümdesin canımın baş kenarı.

Ben elimi açsam sığar mı yüreğin?
Yetmez mi sana yalvarışlarım,
Saçlarında nefesim, koyduğum yerde mi?
Arada nefessiz kaldığımda gelsen diyorum
Getirsen bana nefesimi.
Nefesimdesin ölüm koksanda.

Eskicinin sesi kulaklarımı darbeliyor
Gelsen diyorum düşlerimi satmadan
Kalksan koşsan nefesimden geçmeden
Düşümdesin canımın baş kenarı
Nefesimdesin ölüm koksanda.