Düşümdeki çocukluğum...

Uğruna büyüdüğüm mecburiyetlerim
Kabına sığmayan ertelenen düşlerim var

Gazel kokan toprak
Bozkır yanığı tenime
Küflü anıları bırakır
Sokak oyunlarındaki
Sevinçlerime dalardım

Temizlikçi rüzgârların
kaldırım diplerini sürüklediği
şehrin bağrında
Soğuk bir bank gibi kalırdım

Kömürlükleri olan
Geleceğin umudunu yitirmeyip
yoksulluğa eyvallah etmeyen evlerin
Teneke sobalarının çıtırdayan sıcaklığında
Çocukluğum saklıydı

Yan yana serilen yer yataklarında
Isınıncaya kadar tortop olan bedenim
Titreten çamaşırlarım
Sabahları geciktiren deliksiz uykularım
Azarlanmaktan korktuğum halde
Okul yolunda
Çoğu zaman
Kaymak için kullandığım
Muşambadan çantam
Islandığında buz tutup parmaklarımı donduran
Orlondan el örgüsü eldivenlerim vardı

Daha o yıllarda birileri gelir birileri gider
Sayıları yaşım kadar sayardım
Neler olacağını bilmezdim
Üstü örtülü eşten düğünden bahsederlerdi
Öylesine ağlardım

Ah hayat ah kaderim
Ah yalan dünya
Seni hiçbir zaman
Sevdiğimi söyleyemeyeceğim

Ölürken, ömrün destanını
Yarınlara alındaki kırışıklar anlatır

Her gün ölmekten gayrı
Öğrendiğim tek şey
Uzakların ömrü eksilttiği
Kahırlarına köle olduğum
Yedi veren yalnızlığım

Sona ne kadar var bilemem ama
Bundan böyle
Güneşin doğduğu her günümü
çocukluğumdaki oyunlarla cezalandıracağım

Az sonra sobeleneceksiniz
Sakın üstüme konuşmayın

Kapattım gözlerimi
Şimdi oradayım
Biraz sessiz olur musunuz bayım…

Sibel Kılıç.....