Düşümdeki Anneme Şiiri - Mahmut Şaylıkay

Seni tanıyabilmek için vazgeçtim çocukluğumdan.
Senin gibi güçlü olmak.
Senin gibi yorgun görünmek ve
Senin gibi hayat bakmak için.
Hep yalnızken geldin düşlerime.
Hep ağlamaklı geçen gecelerde elin omzumdaydı.
Yaptığın tesellimiydi?
Yoksa düş gezisimiydi bilmiyorum ama
Canlılıktı ruh gerçeğime.
Ve sancılı suretlerde çiziyordun resmimi
Suyun endamına.
Hiç küsmedin bana ve sırt çevirmedin hiç
Müşkül seferlerde.
Çünkü sen annemdin.
Ve anne yüreğine hasretti yüreğim.