Düşümde Gördüm Şiiri - Ramazan Yeşilırmak

İşte yine başlıyorum, dalgalarla kavgama.
Bata çıka ilerliyorum, mütemadiyen, az da olsa.
Ay ışığı ve samanyolu misafirim bu gece.
Köhne sandaldaki, tek kişilik locama.

İşte yine başlıyorum, kaldığım yerden.
Saatlerden, gece yarısına on kala.
Aheste aheste çekiyorum yorgun kürekleri,
Her seferinde sana esiyorum, lodosla.

İşte yine başlıyorum, tahayyül yolculuğuma.
Maviliklere alışkın değilim, bu karanlık rotada.
Anide, semayı kaplayan matem ve yağmurla.
Bir kopan fırtına, bir alabora, bir vaveyla.

İşte yine başlıyor ve ıslanıyorum.
Yüzüm kan ter içinde, uyandığımda.
Tam bitti derken, yeniden başlıyor her şey.
Gözlerinde gördüğüm, deniz feneri ışığında.