Düşümde Bir Çocuktum Şiiri - Bilal Süren

Ve düşümde bir çocuktum
Avucumda bilyelerimle sokaktaydım
Yırtık potinimden çıkmış
Çorapsız parmaklarım üşüyordu
Oysa aldırmıyor ve heyecanla
Bilyelerin sevdasına düşmüştüm
Çocuksu bir sevinçle
Zaman akıp geçtikçe
Heyecan endişeye dönüşüyordu
Yamalı şalvarımın cebi
Daralıyordu boşaldıkça
Sonra bilyelerin dağılmasıyla
Yıkıldı çocuksu umutlarım
Sokaklar soğuk,
Islak ve hüzündü artık
Oysa sokaklar,
Özgürlüğüydü çocukluğumun
Ve özgürlüğümü çocuksu umutlarımla
Sokakta yitirdiğim bilyelerimde bırakıp
Islak potinimin vıcıklayan sesiyle
Babamın sert sesinin yankılandığı
Kerpiç duvarlı eve gidiyordum
Yol uzadıkça uzuyordu
Günbatısıyla bir olan kaygılarımla.
Her adım atışımda,
İçimdeki tekrar kazanma hırsı büyüyor
Ve hırsımın büyümesiyle
Büyüyordu çocuksu yüreğim.
Düşümde bilyelerini yitirmiş
Bir çocuktum artık.
Hayatı kazanma hırsım
Belkide düşümdeki çocuğun hırsıydı...

Aydın/Neşetiye köyü 23 /01/2003