Düşümde Azerbaycan Şiiri - Nihat Malkoç

Kafkaslarda bir kartal süzülüyor göklere
Yürekteki umutlar güç verir bileklere

Bir millet iki devlet, çatlasın kıskananlar
Turan dairesinde toplansın cümle canlar

Uzağına düşmüşüm efkârım dağlar kadar
Sineme ateş değdi yetiş ey gül yüzlü yâr!

Mesafeler uzasa ayrılmaz yürek candan
Gönlümün sevgi bağı kopmaz Azerbaycan’dan

Ayrılık içimde köz, ak düşer saçlarıma
Hüznün gölgesi siner gönlün yamaçlarına

Sesimize ses verir ta Tebriz’den Şehriyar
Bin bir baharı saklar bu güneş yüzlü diyar

Kerbela’da duyulan Fuzuli’nin sesidir
Muharrem ayı bizde bir hüzün bestesidir

Gence ufuklarında Nizami baş kaldırır
Mecnun’u Leyla’sının denizine daldırır

Ata topraklarında Bakü bakar Hazar’a
Azerbaycan sevgisi benle girer mezara

Yukarı Karabağ’da acıların izi var
Kardeşimin yurdunda Ermeni’nin gözü var

Göklerin mavisine adını yazacağım
Seni yok farz eden bu düzeni bozacağım

Dinmedi hiçbir zaman içimdeki heyecan
Düşmüyorsun dilimden sevgili Azerbaycan

Vuslata ramak kala hasret saçımı yoldu
Tankların gölgesinde nice civanlar soldu

Bir kez yükselen bayrak bir daha yere inmez
İçimdeki hasretin mahşere kadar dinmez

Nabzımız senle atar böyle bil Azerbaycan!
Gönül bahçelerinde gonca gül Azerbaycan!

Yaşasın ata yurdum, ebedî ve ezeli! ..
Gönül tahtıma otur Kafkasların güzeli! ..