Düşümde Şiiri - Faruk Fahrettin Özcanan

Beyaz mavi panjurlu
dut bahçeli evim

İçinde üç canımın ötesi
her biri benim hayatım
canım sebebim

Açmışım nevalemi
akşam sefası malum

Kaya tuzunda pişmiş balığım
soğanım biberim
azıcıkta cumartesi pazarından aldığım kavunum greyfurtum

Tevekkül saatlerim benim
okunacak ezanlar birazdan
dolacaklar etrafımdaki avlular

Sonra okunacak selalar
hurra cennetlikler sürüsü
çoktan dolmuştur bile
dolacak saflar
kılınacak namazlar ibadetler

Ben aynı cümleyle
tövbe haşa tövbe haşa diye
hala tevekküldeyim

Dokunuyor bir el
cepleri bom boş olan
pantolunumun paçalarına
sallayarak baba baba diye

Uçuyor uçurtmam
tut baba tut yükselmesin fazla
ipi kopacak geri getiremeyiz diye

Bırak yavrum bırak
ipi kopacak olanının çoktan kopmuş avlular dolmuş
istismar tarikatına dönüştürülen ibadethanelerde
kılınıyor kabulu olmayan ibadetler

Tekrar sallıyor cepleri bomboş olan pantolunumun paçalarını

Lişra Linamın eli bu
uyandırıyor beni düşümden
uçan uçurtmasının ardından koşturmak için

Koş baba koş
yakala gitmesin uçurtmam
minareye takılır yoksa
nasıl indirecez o zaman
indiremeyiz sonra baba
indiremeyiz sonra diye
uyarıyor beni kızım
canım bebeğim...