Düşüm den Koğulayım Şiiri - Nebi Ünler

Diyorsun; “Be hey miskin, paran varsa evla çok”
Diyorum; Be hey zengin, paran yoksa, hırsız yok!
Diyorsun; “Değilmiyim nazlı kopuz çiçeğin...”
Diyorum; Bal dudak dan, eksilmiyor gelen ok.
...
Diyorsun; Dostlarım var, katar katar keyfim çok
Diyorum; Bir canım var, bak çevremde arsız yok.
Diyorsun; “Kıymetlinim, ancak sevemem seni...”
Diyorum; Sultanımsın, hayranlara karnın tok.
...
Gönül kazandığım da, benden büyük tanımam
Bir gönül yıktığım da benden küçük tanımam
Yalnızların yoldaşı, kimsesizler kimsesi
Bir sahip var içimde, başka sahip tanımam!
...
Mevsimi geldi geçer, meçhule doğum ayım,
Kader miş sığıntılık, kafeste boğulayım,
Sensiz iken acizim, oyuncağın eyleme
Sevdamı sürgün eyle, düşüm den koğulayım.
...
Ey yıldız yerin gökler, inmezsin, ben çıkamam
Divane gönül sevdi, seyretmekten bıkamam
Sultanım bir oyuncak eksik kalsın çiğne geç,
Bir Sükût Yılgın Yağmur, ben sesli hıçkıramam.
..
Aşiyansız, 16.07.20 – 12.06 Y.Y.
................