Düşüm De Güzel Şiiri - Ozan Efe

nedense umarsızım
yokluğunla sürdükçe
artıp artacak sızım
karanlığın dürdükçe
yanıyor sancılarınla
dokunduğu yerler mosmor
öptüğünce kanıyor
karanlığındaki küf
yosun tutmuş duvarı
kuyularında zülküf
uykuları yordukça
değecek elim uzanıversem
korkuyor
ürküyorum
şafaklarla bir sönerken
hep üşüyorum derde
yorgunluğum yürekte
hücremde her bir yerde
sırçalı iz gördükçe
gözlerime sinecek
dokumayasın sakın
düşüm de güzel
ozan efem perişan
umut baharına şan
yıldızlarda dolaşan
asılmışlar sordukça
soruyorum
gelmez ise neler yaparım
yoruyorum düşlerimi
özlemim dinecek
301111denizligülcebuluşma