Düşük Ciğer Şiiri - Ahmet Mücahit Bülbül

Tuhaf bir mevsimi var yokluğunun,
Eksiliyor insan..

Eğilip topluyorum ardın sıra dökülen geceleri
Sarıp sarmalıyorum koynumda,
Seviyorum,
Lakin olmuyor.

Orak, nasıl ki biçer harmanı;
Öyle söküp aldı seni benden zaman.
Arta kaldın,
Tümüyle bitmedin bende.

Sen gideli beri dağınık etraf.
Hangi şiiri okusam, eksik,
Hangi cam kenarı koşsam, kalabalık
Ve hangi tabuta sığınsam, umut dolu..

Âh.
Uzatsan ellerini ciğerim düşecek,
Baksan yerle bir olacak bu can.
Ki gelişinin hayaline yetmiyor mecalim.

Koca bir adam gibi duruyor olmayışın,
İrkiliyorum.
Bir ağaç kovuğu arıyorum saklanacak,
Bir şiir ya da, yaralarımı saracak..

Hangi şair evlat edinir bu acıyı, bilmem.
Vazife senin;
Ölüyorum,
Bir şiirler yapsana..