Düşük Şiiri - Rıdvan Küçük

Ne kısadır oysa...

Yağmur damlası serinliğinde
Düşerken toprağa…

Sıcak toprak tenine vurur
Birden ufacık bir parçayken
Hiç bilmediğin parçalarına ayrılıverirsin..

Ve bu yol kısadır
Kimseye dönüp bakamayacağın kadar
Ama dibe vurunca kaynar dağılan kemiklerin
Bir başkasının kırıklarıyla…

Yavaş yavaş otururken yerine parçalarınız
Yani bir başka düşüşün temelini
Kendi kemiklerimizle atarken,
Bir daha olmayacakmış gibi mutluyken
Duyduğumuz huzur,
Ölüm öncesi…

Ne tatlı,
Oysa uzun bilirdik…

Ne de acı…