Düştüm kaldır Şiiri - Yağmur Damlası

ben hiç bir zaman boynumu büküp gitmedim sevdaya
hiç bir zaman yalan söylemedim yüzüne yüzüne aşkın
anlatamadıklarım yalan sayıldıysa açıklamadıkça
o sevgili yar beni varsın yalancı sansın...................
Kalleş sevdaların başkenti yine yollarına düştüm
en yok olası zamanlarında beddualarımda iken
kıyamadım en çok acına yine ben üzüldüm
sen yinede anlamadın beni beter ettin ölmüşten
içime içime attım da ışıklı gecelerine ınat
zindan karanlıklarında kaldım yüreğim berbat
yalvarsam nafile dizlerine kapansam boşa
ne ben seni ararım ne sen beni bul bundan sonra
ellerin kaderi ağlamakla yada gülmekle geçermiş
bende öyle bir kader var ki dostlar başına
ağlarken gülerim gülerken ağlar yahu ne işmiş
tutarsızım baştan aşağıya............................
Yokluğunla düştüm yokluğuna düştüm kör kuyulardayım
ah bu varlığından zor zaman dayanması imkansız
yaralar yüreğimi her nefes alış bıktım usanmaktayım
böyle yaşamak zulüm böylesi anlamsız
sen beni bilmeden geçen her güne şükret
ben seni bilerek geçen her ana katarken bin zulmet
düştüm artık düştüm artık kalkamıyorum
yüreğimde kanıyorsun ah yanıyorsun unutamıyorum